
Imię Jan nosiło aż ośmiu wrocławskich biskupów. Pierwszemu duchownemu na tym stanowisku najprawdopodobniej zawdzięczamy protekcję świętego Jana Chrzciciela nad katedrą i miastem. Kronika biskupa Thietmara z Merseburga, który relacjonował zjazd gnieźnieński, wymienia go jako „Johannes Wrotizlaensis episcopus”. W ten sposób dokument lakonicznie wspomina tutejszego biskupa obok innych duchownych powołanych na podobne urzędy w Kołobrzegu i w Krakowie. Być może to od jego imienia, jako protoplasty władzy kościelnej na Śląsku, pod koniec X wieku, katedra otrzymała na patrona świętego Jana Chrzciciela. Panowanie Jana trwało zapewne do około 1030 roku. Wybuch ludowego powstania, powrót pogańskich zwyczajów oraz najazd księcia czeskiego Brzetysława I, doprowadziły do upadku biskupstwa wrocławskiego. Reaktywowano je dopiero za panowania Kazimierza Odnowiciela, około roku 1051, kiedy władzę nad diecezją objął biskup Hieronim.23
Kolejni biskupi zachowali patronat świętego Jana Chrzciciela nad katedrą i rozpropagowali jego kult wśród mieszczan, do tego stopnia, że wkrótce wizerunek świętego stał się jednym z symboli Wrocławia. Potwierdza to reprezentacyjne pieczęcie miejskie z wizerunkiem Jan Chrzciciela. Gdy w 1530 roku miasto otrzymało przywilej herbowy od cesarza Karola V Habsburga, w jego centralnej części umieszczono srebrną misę z głową świętego Jana Chrzciciela.Pojawił się więc na pieczęci herb, który obowiązuje, niewiele zmieniony, do dziś. Na tarczy, podzielonej na 4 pola, widniały symbole: lew czeski, orzeł Piastów wrocławskich, głowa Jana Ewangelisty i litera „W”. Pośrodku - głowa św. Jana Chrzciciela na srebrnej misie. Autorem pieczęci był złotnik Paweł Bog, a za wzór posłużyła pieczęć królewskiego starostwa krajowego w Księstwie Wrocławskim z lat 1335-1360. Z niej zaczerpnięto motyw lwa czeskiego i orła Piastów. Pozostałe dwa to emblematy miejskiej. Od tego momentu motyw ten zaczął zdobić również dokumenty rady miejskiej, księgi, działa sztuki i budynki. Liczne przedstawienia postaci świętego znajdują się w bogatej dekoracji rzeźbiarskiej Starego Ratusza. Za jedną z najsłynniejszych i najstarszych uważa się romańską rzeźbę patrona katedry w pełnej postaci z około 1060 roku, przechowywaną obecnie w Muzeum Archidiecezjalnym.